Het ontstaan van ons tehuis

Onze kattenopvang “Kattentehuis Vergeet-Me-Nietje” is “geboren” op 5 januari 2013. Daarvoor maakten de bewoners deel uit van poezenopvang De Snorhaar. 

Rody, Rodo, Figo, Nicky en Poef bleven bij ons en worden elke dag vertroeteld en verzorgd door onze vrijwilligers.
Inmiddels wonen de zwervertjes Spoewek en Vriend ook in onze opvang. Zij eten en slapen bij ons. Ze komen via een kattenluikje binnen en gaan en staan voor de rest waar ze willen.

In onze 2 andere ruimtes vangen we volwassen katten op. Volwassen katten zijn een bewuste keuze omdat senioren minder vaak welkom zijn in andere asiels. Wij gaan er volledig voor om ook deze poezels een gouden mandje te bezorgen. 

De mythe van het Vergeet-Me-Nietje

In de middeleeuwen wandelden een ridder en zijn geliefde langs een rivier. Hij plukte een bosje licht blauwe bloempjes, maar door het gewicht van zijn harnas viel hij in het water. Terwijl hij verdronk, gooide hij het bosje bloemetjes naar zijn geliefde en riep “Vergeet mij niet”. Sindsdien zou het bloempje Vergeet-Me-Nietje genoemd worden. Het vergeet-me-nietje is verbonden met die romantiek en tragiek en werd door vrouwen gedragen als teken van oneindige liefde.

De tragiek van zwerfkatten én onze oneindige liefde voor hen bindt ons kattentehuis met het Vergeet-Me-Nietje.

Bestuur: Valerie en Alette
+ de andere vrijwilligers van het kattentehuis Vergeet-Me-Nietje