Nicky

Nicky kwam in het najaar 2008 samen met haar mama Nikita in onze opvang. Nikita vond vrij snel een nieuwe thuis maar Nicky bleef schuw naar onze verzorgers. Staarde ons aan met grote ogen en wanneer je toenadering zocht liep ze weg. Ze was nog klein, 12 weken, we lieten haar rustig alles verkennen in de hoop dat ze ons vertrouwen kreeg.

Nicky kan eigenlijk, gezien wat zij allemaal heeft meegemaakt, lief zijn. Overal waar ik ga, is ze bij mij. Dan kijkt ze naar me en pinkt met haar oogjes.
Nicky komt qua vertrouwen van heel ver. Maar ik zie dat zij mijn aanwezigheid apprecieert. Onlangs streelde ik haar, toen zij mij passeerde. Ocharm, zij wist niet wat haar overkwam en rende onmiddellijk naar buiten. Maar even later zat ze weer van op een korte afstand naar mij te staren. Zij wil wel, maar ‘iets’ houdt haar nog tegen. Het belangrijkste is dat ze zich goed voelt en als ze niet gestreeld wil worden respecteren we dat.
Nicky vond dan toch haar gouden mandje in het voorjaar van 2009 maar na 2 maanden kwam ze terug in de opvang. Daar zag ze stoere Figo, sindsdien zijn zij onafscheidelijk!

Meter: Annick Pauwels